Verslag rit zondag 16 december (door Spike)

Na tot 4u in de morgen dansles te hebben gegeven,
schaatste Joost vanmorgen vroeg om de zondagskrant en
een gezond ontbijt voor Dirk "de reiger.
Met een afgekeurde "helm" vervoegde Igor vanmorgen
het team dat met nog warme handen en voeten reeds hun
ritje wilden maken. De thermometer wees -3 graden aan,
het alcoholgehalte daarentegen tekende nog maar net "safe".
Kort na het vertrek met 8 ijsberen, vermoedden de achterrijders al, dat
binnenkort weer wat gebeuren zou. Onze overijverige Dirk
had niet alleen bijna de gele verf van zijnen velo gekuist, maar
ook zodanig zijn ketting zitten smeren zodat de tandwielen van zijnen
VH (lees : vanheste of vanhaerents) afgebot waren zodat zijn groot mes
te versleten was om nog verder te gebruiken. Het 2e geval van de dag
was :
Een konijnenjager langs de weg schoot de binnenband van Pieter kapot
zodat die
moest vervangen worden. Gelukkig kwamen Winnetou en co. op tijd om
redding te brengen. Na het vervangen met een tijd van 7' en 42 " (een
nieuw record)
schoven we verder weg richting Waardamme. Een lepe ex- VH renner liep
er bijna met de hoofdvogel weg door een late uitval op den Waardamse
Aubisque.
Wat verder zocht Spike weer een veldrit op, maar de mannen vonden het
niet kunnen
om door den hof te rijden van verschillende Loppemse (lees binnenkort :
Club Brugse inwoners) Op Aartrijke- berg, zag Igor wat verderop die
schone poepe
rijden en was vertrokken om niet meer bij te halen. Enkel Pieter met
nieuwe tube
kon hem op het laast nog bijhouden.
Igor trakteerde eerst nog de hele bende na zijn overwinning, maar
daarvoor
moest hij als tegenprestatie van Henrie , "den baas van de Karpel "
even blootsvoets
over de straat gaan lopen wat hij zonder morren ook deed.
Alain had ook weeral het geld van het 5e leerjaar van "kinderen voor
kinderen" in het
plastieken zakje mee en gelukkig konden we nadien nog wat hemels water
gaan drinken
op de markt door toedoen van Bart, Virginie en wat andere indianen van
het Torhoutse
western-hout-land onder het bibberend toezicht van mister Parkinson
Joost.
By the way, we reden maximum 185 (volgens de hartslag van Stefaan) over
de koude 54 km.

Volgende week zaterdag allen wat meer alcohol in het bloed om de -7
graden te trotseren.

Tot zondag !