Verslag van zondag 23 december (door Phil)

Aan de start : 5 flandriens die de koude wilden trotseren
Met Name : Alain de beul, Dirk de reiger, Igor de Pecker (lett. & fig.
: had nl weer maar 4 uurtjes geslapen)
Stephan de groene, en Spike platte tube.

Goed ingeduffeld reden we eens het parkoer van Dirk uit.
Vertrekkende vanuit ons welgekende poeperke-bekebos reden we als
opwarmertje 't hoge op.
De adem had niet veel tijd om te breken en lap, Stephans meterke
tekende weeral bloedrood aan.
Igor de verschrikkelijke zette zich op kop om niet onder de 30 toeren
te rijden. Wind-op-kop
zwoegend reden we via Koekelare richting Zande. We dachten een bepaald
moment dat het in
de verte zou beginnen sneeuwen, maar neen toch, het was dichte mist die
ons parten begon te spelen.
De laatste renner zag bijna de eerste niet meer rijden, en neen, het
was niet enkel te wijten aan
de grote inspanningen, maar aan de niet aangekondigde mistbanken. Bijna
in Nieuwpoort aangekomen
begon er een eerste tube stilaan leeg te lopen. Spike had namelijk dat
ene kleine -tot verdoemenis verworven-
steentje niet zien liggen en moest het geolied team een halt toeroepen.
Met verenigde krachten
werd een tijd neergezet van 4'22" tot dat alles leek opgelost te zijn,
ware het niet dat bij de laatste
(goed geoefende) trekkrachten van Igor, het soupappetje los brak.
Gevolg : nog eens een nieuw record
van 3'58" voor de 2e band. Alles goed nagekeken vlogen we verder
richting Diksmuide. Maar slechts
5 minuutjes later bleek ook deze 20€ dure band het te begeven. De
stekker was niet helemaal verwijderd,
met als gevolg weeral stoppen. Wat bleek toen ? Niemand had zo'n lange
als die van Spike (soupappe
wel te verstaan hé). Jammer genoeg had Spike het telefoonnummer niet
van onze redder van dienst :
Ilse, maar zo werd Ciska , zijn vrouwtje lief maar opgeroepen. De kou
trotserend stond hij daar een 40'
te wachten, maar de gedachte van thuis te raken hield hem warm. De
Irisch coffe uit de pulle was gelukkig
nog niet helemaal afgekoeld en de twee dikke vesten deden hun werk.
Zelfs werd er hulp aangeboden
van een voorbijrijdende "Johan Musseeuw" die Spiksje thuis wilde
afzetten. Was het zo, of begon de koude
winterdag de hallucinaties op te wekken dat hij niet meer goed zag.
Gelukkig kwam Spike als eerste inde
Karpel aan en kon voor de anderen al een houtblokje meer op het vuur
leggen.
In totaal werd zo'n 68 km koude getrotseerd met een gemiddelde van om
en bij de 28,5.

Iedereen dronk wat meer graden dan het koud was buiten en ging gelukkig
naar huis.

Spike

Eenmaal thuis had Saskia ook de wagen van een platte tube voorzien. Een vijs zorgde voor een platte voorband. Gelukkig had ik de hele zondagochtend workshop band herstellen gevolg.
Mooie rit vandaag ondanks de dichte mist.
tot zondag!