Zaterdag 22.03.2008 (Steven)

Zaterdag 22.03.2008 om 13u40 aankomst in de Peugeot-VIP-bus aan de kerk in Saint-Zulien.

Niet meteen de grote opkomst van grote Gringo-dagen, maar niet getreurd, Jan en ikzelf begaven ons met groot enthousiasme richting West-Vlaamse heuvelzone, onder een bescheiden zonnetje, 7° Celsius en een licht winterbriesje. Langs golvende, kronkelende wegen, prachtig uitzicht, luid aangemoedigd door een kudde bisons en een leger konijnen. Een eerste tegenslag in Hollebeke, de route was dermate bemodderd zodat een alternatieve route aangewezen was; Jan letterlijk even uit evenwicht maar zonder erg. In het Palingbeek-domein een eerste keer cyclo-cross met de fiets op de rug van de trapjes. Mijn toer om even een slippertje te maken; dan meteen serieus stuk kasseien (een voorproefje voor de Paddestraat). Na 25km bereikten we de Westvlaamse Bergenroute, nog geen trap teveel gegeven. Tijd voor de weergoden om ons een eerste keer te trakteren op een klein vlaagje. Who cares ? Flandriens kunnen wel tegen een stootje.

Steven

Voorbij Wulvergem een tweede keer Superprestige, doorheen een zompige pelouse zonder slicks, maar geen probleem voor Trek. Met de eerste heuveltjes in zicht werden we opnieuw vanuit de hemel bestookt met hagelslag. Eerst met de hand voor het gezicht nog wat verder gereden, maar toch even moeten stoppen wegens niet zo praktisch. Een familie eendjes kwam ons even gezelschap houden. Gezellig.

Verder richting Dranouter. De prachtige omgeving deed ons de koude vergeten en met de Kemmelberg in zicht ging het sneller en sneller. De Monteberg werd beklommen alsof het niets was, vervolgens werd ook de Kemmelberg aangepakt zonder al te veel problemen (we waanden ons al even op De Muur). Via Loker, West-Outer en de Rodeberg om terug op de flanken van de Kemmelberg te komen. Constant recht op de trappers, vaak met volle tegenwind, maar het bleef genieten.... In Kemmel even de GPS herinstellen en dan de kortste weg naar Saint-Zulien want Jan had nog een visite bij een klant met een geaccidenteerde wagen.

De koude handen en koude voeten begonnen zich stilaan te manifesteren en hevige windstoten stelden ons danig op de proef. Elk nog een halve Banisto binnengewerkt voor de laatste ... kilometers. Het ging moeizamer en moeizamer en plots werd het ons duidelijk waarom we slechts met 2 waren, en dat Oudenburg ook wel best een leuk tochtje kan zijn. Op karakter, verstand op nul, half verdoofd beukten we verder tegen de wind in. Is 't nog verre ? Uiteindelijk nog moeten vaststellen dat we nog verkeerd gereden waren ook (mea culpa). Even beschutting zoeken in het buskotje nabij Zonnebeke. Slappe lach van miserie. De weg gevraagd aan een plaatselijke deerne. Saint-Zulien nog een 6-tal kilometer. Nog een allerlaatste stuiptrekking.

Meer dan 5 uur later en net geen 100 km verder eindelijk het kerkje en het busje in zicht. Allebei in staat van ontbinding maar toch tevreden ... we are alive.

Thuisgekomen om 19u30, een zalig bad genomen en een reuze-pizza verorberd met een heerlijk glas wijn. Jan stond dan nog te klutteren bij de klant met zijne perte-totale. Het gevoel was wederzijds.

proficiat voor de mooie vertaling van het verhaal
en nog meer proficiat voor de inspanning.

Spike