verslag rit 11 mei

Slechts 2 man en een paardekop op post in de Poperboswegel : Jan, Hans en ikzelf. Spike voor een keer terug in het Bellie-peloton.
Bij gebrek aan echte gangmaker reden we in brede waaierformatie via Lichtervelde, richting Ardooie, waar we Laura Lynn thuis niet konden aantreffen. Het tempo liet toe om wat filosofische beschouwingen uit te wisselen, gaande van problemen met de stoelgang, over valse communicanten, naar het niet-wetenschappelijk bewezen oorzakelijk verband tussen sexuele geaardheid en kapotte knieën. Via Tielt aangekomen in Ruiselede waar Hans van de sokken werd gereden door een ontsnapte junk uit de jeugdinstelling. De lichamelijke schade bleef gelukkig beperkt maar mentaal oplapwerk was toch niet overbodig. Door de bossen van Vlaanderen naar het ‘chique’ Hertsberge, waar een verraderlijke grintweg aanleiding gaf tot een platte tube. Jan was overgelukkig dat hij eindelijk eens zijn eigen band mocht herstellen, en het was hem gegund. In een mum van tijd was de klus geklaard. Ampe is history.
In de laatste kilometers het tempo nog wat opgedreven want er moesten grote beloften worden ingelost voor onze ‘lieve moeders’. Statistischgewijs ruim 75 km extra op te teller. Misschien kunnen we binnenkort nog eens met een volwaardig Gringo-team de baan op ?

Volgende week staat er weer een tennis-g-ringo team paraat. Dirk, Igor, Alain... weer vol van de partij.
Ik heb zondag eens gepiept maar zag niemand.... blijkbaar niet goed genoeg gekeken.
Tot zondag.

Tot zondag
in een regenplunje,

Spike